Ανθίζω. Η ετυμολογία της λέξης του ανθίζω περιλαμβάνει μέσα την λέξη ζω. Επίσης σημαίνει ομορφαίνω, αναπτύσσομαι, ακμάζω, καλλιεργούμαι. Ο σπόρος ενός λουλουδιού που φυτεύεται στη γη, καλείται να αφήσει ρίζες και να τις απλώσει όσο βαθιά μπορεί για να δυναμώσει.
Μόλις το καταφέρει αυτό αρχίζει να αναπτύσσεται έξω από τη γη, να μεγαλώνει, να δημιουργεί κορμό, κλαδιά, άνθη και φυλλωσιές. Το φυτό αναπτύσσεται τόσο πάνω από το έδαφος όσο και κάτω από αυτό. Πάνω από το έδαφος το φυτό κατευθύνεται προς την πλευρά του φωτός και αναπτύσσει τα φύλλα και τα άνθη του. Κάτω από το έδαφος το φυτό αναπτύσσει τις ρίζες του, οι οποίες θα στηρίζουν το φυτό!
Όσο πιο γόνιμο το έδαφος και αδιάκοπη η φροντίδα τόσο έντονα τα χρώματα και οι μυρωδιές. Οι εποχές θα αλλάζουν. Ανάλογα με το είδος του φυτού οι φυλλωσιές μπορεί να πέσουν μπορεί και όχι. Αυτό που θα μείνει σίγουρα όμως θα είναι ο κορμός, το σώμα. Έχοντας τη βάση γερή και υγιής, οι εποχές δεν θα το επηρεάζουν πια. Όσο βαθιά ριζωμένος ο κορμός τόσο πιο ανθεκτικός θα παραμείνει.
Έτσι και ένας άνθρωπος
Είμαστε από την φύση μας αρκετά περίπλοκα, πολυδιάστατα και βιοψυχοκοινωνικά όντα. Κουβαλάμε μαζί μας ολόκληρο σύστημα αξιών, επιθυμιών, αναμνήσεων, φόβων, αναγκών, φιλοδοξιών και ονείρων. Για να μπορέσουμε να ανθίσουμε, να ομορφύνουμε, να αναπτυχθούμε σαν προσωπικότητες χρειαζόμαστε αρχικά ένα καρποφόρο έδαφος, αρκετό χώρο, μια δυνατή βάση, τα κατάλληλα ερεθίσματα και το σημαντικότερο την κατάλληλη – επαρκή – σταθερή φροντίδα.
Αυτό θα μας δώσει την δυνατότητα να κάνουμε τις επιλογές που μας ικανοποιούν περισσότερο, να είμαστε υπεύθυνοι των επιλογών μας και του εαυτού μας, επιλέγοντας πότε θα είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και πότε θα μας επιτρέπουμε τον αυθορμητισμό για να χαρούμε κάτι στο έπακρο. Ακόμα και τις στεναχώριες, τα εμπόδια, τις αποτυχίες και τις δυσκολίες που θα συναντήσουμε, να τις δεχτούμε όπως είναι αναλαμβάνοντας την ευθύνη του να κρίνουμε εμείς οι ίδιοι τις αντιδράσεις μας και τις στρατηγικές αντιμετώπισης της.
Ο χώρος ταυτίζεται με ένα γόνιμο έδαφος. Όσο καρποφόρο και να είναι ο σπόρος ενός φυτού, αν το έδαφος δεν είναι γόνιμο δεν θα καταφέρει να αναπτυχθεί, να ωριμάσει. Για να καλλιεργηθεί και να καρποφορήσει, αρχικά θα χρειαστεί τον σωστό χώρο.
Αν έχουμε την αίσθηση ότι έχουμε μείνει στάσιμοι, ότι δεν έχουμε επιρροή πάνω στον εαυτό μας και τη ζωή μας, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: Εδώ που βρίσκομαι αυτή την στιγμή με βοηθάει να αναδιπλώσω τις ικανότητες μου, με βοηθάει να είμαι ο εαυτός μου χωρίς να περιορίζομαι ή να κρίνομαι για τις επιλογές μου, καλύπτει ο χώρος αυτός τις ανάγκες μου δίνοντας μου προοπτικές εξέλιξης και ανάπτυξης; Η μήπως νιώθω μόνος, αβοήθητος και βυθισμένος στις σκέψεις των όλων όσων θα ήθελα να κάνω αλλά δεν επιχειρώ – δεν πιστεύω ότι μπορώ; Εγώ, που θέλω να εξελιχθώ σε κάτι καλύτερο από αυτό που είμαι, βρίσκομαι σε ένα γόνιμο έδαφος που μου δίνει τον ψυχικό χώρο να καλλιεργήσω τον εαυτό μου στην κατεύθυνση που εγώ ονειρεύομαι;
Οι βάσεις που παίρνουμε από την σπίτι μας κατά την παιδική μας ηλικία δίνουν τα εφόδια να δημιουργήσουμε μια αρχική εικόνα του κόσμου. Μεγαλώνοντας όμως και αφού έχουμε επιτυχώς ανεξαρτητοποιηθεί σαν οντότητες και ψυχικά συστήματα από τους γονείς μας διαφοροποιούμαστε από αυτήν την πραγματικότητα και ανακαλύπτουμε την δική μας αντίληψη των πραγμάτων.
Αν οι βάσεις που πήραμε από τους γονείς μας ήταν σταθερές και μας άφησαν χώρο για πρωτοβουλίες και εξερεύνηση, εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας για να ανακαλύψουμε τον κόσμο και να κυνηγήσουμε αυτά που γνωρίζουμε ότι θα μας ικανοποιήσουν. Αν όχι, τότε για να αναπτυχθούμε θα χρειαστεί να αναθεωρήσουμε τα όσα γνωρίζουμε. Να επανεξετάσουμε τις βάσεις μας και αν χρειάζεται να προσφέρουμε τα κατάλληλα στηρίγματα για να σταθεροποιηθεί ώστε να δημιουργήσουμε το χώρο για να αναπτυχθούμε.
Ειδάλλως, ας σκεφτούμε τον εαυτό σας σε μια αίθουσα κινηματογράφου. Οι εικόνες περνάνε, η ζωή προχωράει, οι ηθοποιοί αναλαμβάνουν δράση, εκπληρώνουν επιθυμίες, διεκδικούν όνειρα και εμείς μένουμε απλοί θεατές. Έτσι δείχνει μια ζωή που δεν καταφέραμε να ζήσουμε. Καθώς ο κόσμος εξελίσσεται πολύ γρήγορα, καλούμαστε με ταχύτατους ρυθμούς να ενσωματωθούμε μέσα σε αυτές τις αλλαγές. Η αυτοπαρατήρηση και η επανεξέταση στο εδώ και τώρα μπορεί να μας φανούν χρήσιμα εργαλεία.
Τα κατάλληλα ερεθίσματα αναφέρονται στο που επιλέγω να εκθέτω τον εαυτό μου. Αν το όνειρο μου είναι να γίνω ένας επιτυχημένος πιανίστας αλλά στο σπίτι μου παίζουν μόνο βιολί πιο πιθανόν να γίνω βιολίστας παρά πιανίστας.
Για να πραγματοποιήσω το όνειρο μου αρχικά θα χρειαστεί να εκθέσω τον εαυτό μου σε ακουστικά ερεθίσματα που αφορούν το πιάνο. Να πάρω μαθήματα για αυτό. Να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που ασχολούνται με το πιάνο, να διαβάσω τα σχετικά βιβλία, να παίρνω μαθήματα και να αρχίσω σιγά σιγά να το εξασκώ.
Αν τα ερεθίσματα που έχω στην καθημερινότητα μου δεν μου παρέχουν τα απαραίτητα ερεθίσματα, κινητοποιούμαι για να τα βρω μόνος μου και να με εκθέσω στις κατάλληλες συνθήκες που θα με καλλιεργήσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Τα κατάλληλα ερεθίσματα θα μας δώσουν νέες οπτικές αντίληψης του περιβάλλοντος. Νέους τρόπους κατανόησης της προσωπικής μας αλήθειας.
Θα μας εκθέσουν σε καταστάσεις που δεν είχαμε αντιληφθεί ότι υπήρχαν πιο πριν δίνοντας μας την ευκαιρία να αναδομηθούμε μέσα από εμπειρίες, να δοκιμάσουμε τις δυνατότητες μας, να έρθουμε αντιμέτωποι με τις αδυναμίες μας και να αποδείξουμε αν οι προϋπάρχοντες στρατηγικές αντιμετώπισης δυσκολιών αν μας είναι πια χρήσιμοι ή αν πρέπει να υιοθετήσουμε καινούργιες.
Τα εσωτερικά μας στηρίγματα είναι οι ατομικές μας δεξιότητες, η ευφυΐα, η ηθικές αρχές, η δύναμη της θέλησης, το κουράγιο, η γοητεία, η αντίληψη, η αποδοχή του εαυτού μας, το χάρισμα, η πείρα, η δημιουργικότητα, η συναισθηματική ικανότητα κτλ. Αυτά είναι μόνο κάποια από τα εσωτερικά μας στηρίγματα και αν ψάξουμε παραπάνω ο καθένας από εμάς θα βρει τα δικά του στηρίγματα που είναι φυλαγμένα μέσα του και τον συνοδεύουν στην ζωή και τον κάνουν ιδιαίτερο και μοναδικό.
Τα εξωτερικά μας στηρίγματα είναι οι άνθρωποι στηρίγματα που ενθαρρύνουν τις προσπάθειες μας και μας βοηθούν να βρούμε τον δρόμο μας αν τον χάσουμε. Μεγάλες ή μικρές. Κανένας δεν κατάφερε να πετύχει κάτι χωρίς πρώτα να το δοκιμάσει.
Τα εξωτερικά μας στηρίγματα είναι άνθρωποι που περπατάνε μαζί μας, όταν χρειαστεί μας πιάνουν το χέρι να μην πέσουμε, όταν δεν μπορούμε να δούμε μας δείχνουν, όταν δεν μπορούμε να καταλάβουμε μας εξηγούν. Περπατούν δίπλα μας καθώς εκπληρώνουμε τον σκοπό της ζωής μας. Δεν περπατάνε μπροστά μας ούτε μας ακολουθούν από πίσω. Οι άνθρωποι στηρίγματα αφήνουν χώρο για λάθη, για πρωτοβουλίες, για εξερεύνηση.
Η φροντίδα του εαυτού μας και η ανακάλυψη των εσωτερικών μας βοηθημάτων είναι η πινελιά που θα μας παρέχει ψυχική και σωματική ισορροπία. Η φροντίδα του εαυτού μας είναι ένα ταξίδι χωρίς τέλος. Είναι η αγάπη για τον εαυτό μας και για όλα αυτά που μας ανήκουν σαν άτομα μοναδικά. Είναι το κουράγιο και η δύναμη που βρίσκουμε εκεί που νομίζαμε ότι την είχαμε χάσει.
Παρέχοντας μας μια συνεχή – κατάλληλη – επαρκή φροντίδα είμαι σε θέση να αναγνωρίζω τις ανάγκες μου, προσπαθώ να τις κατανοήσω και εργάζομαι για να τις ικανοποιήσω. Δεν εξαρτάται η ικανοποίηση των αναγκών μου από τρίτους αλλά από την ανάληψη της προσωπικής μου ευθύνης και δράσης.
Αναγνωρίζω και εκφράζω τα συναισθήματα μου μέσα στις σχέσεις μου και φροντίζω να με αντιμετωπίζω με ειλικρίνεια. Φροντίζω το σώμα και την υγεία μου ακούγοντας την κόπωση μου και ρυθμίζοντας σωστά την καθημερινότητα μου. Φυσικά, επιτρέπω στον εαυτό μου να αλλάζει και να ωριμάζει ώστε να γίνω κύριος της ζωής μου για πάντα.
Η πορεία της ενήλικης ζωής μας είναι προσωπική μας ευθύνη. Ζω σημαίνει δρω και αλληλεπιδρώ ενεργά.