Ο μύθος μιας αληθινής ιστορίας, ή πως βρήκα μέσα μου αυτό που έψαχνα έξω
Μια μέρα, ο ήλιος που ανέτειλε μου έκανε νόημα με μια αχτίδα του. Δεν το κατάλαβα αμέσως. Ελάτε στη θέση μου: Δεν ήξερα τι με ήθελε! Με καλούσε να τον ακολουθήσω, αλλά, στο κατώφλι της Πόρτας-των-Συνηθειών, δεν τολμούσα να κουνηθώ.
Ωστόσο, μετά από μερικές στιγμές δισταγμού, έκανα δυο βήματα μπροστά και …μπαμ! Η Πόρτα-των-Συνηθειών έκλεισε πίσω μου! Πανικόβλητη, έκανα μεταβολή, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση, όλες μου οι απόπειρες ήταν μάταιες. Η πόρτα αρνιόταν πεισματικά να ανοίξει.
Κάθισα, στήριξα το κεφάλι μου με τα χέρια μου και έβαλα τα κλάματα. Ο ήλιος μου έστειλε μια μικρή, τρυφερή αχτίδα, που έλαμπε όσο χρειαζόταν για να μην με τρομάξει και το μόνο που μου απέμενε ήταν να την ακολουθήσω.
Κινήθηκα αργά. Ζήτησα από τον ήλιο να μου υποσχεθεί ότι δεν θα με εγκατέλειπε, να μένει πάντα κοντά μου, αλλά εκείνος δεν μου απάντησε. Δεν ήξερα τι να υποθέσω. Δεν έμεινα ήσυχη.
Κοίταζα συχνά πίσω, αλλά το Σπίτι-του-Παρελθόντος φαινόταν όλο και πιο μικρό, όλο και πιο θολό.
Δεν πρόλαβα να φτιάξω βαλίτσα πριν φύγω, αλλά είχα πάνω μου αποθέματα: μερικούς καλούς και τεράστιους φόβους, διάφορα συμπλέγματα, αλλά και πολλές ελλείψεις, με δυο κυριότερες την Έλλειψη – Στοργής και την Έλλειψη- Αυτοπεποίθησης.
Μπορούσα να υπολογίζω σε όλα αυτά, απαντούσαν πάντα παρών. Στην αρχή, αυτό με καθησύχαζε κάπως, παρέμεινα σε γνώριμο έδαφος. Ωστόσο, καθώς προχωρούσα, μου φυγε ένας φόβος, ένας μικρός, δεν το πήρα αμέσως είδηση. Μετά έφυγε ένας δεύτερος με τη σειρά του, κι αμέσως ακολούθησε ένας τρίτος. Τα πράγματα σκούραιναν.
Αν με εγκατέλειπαν όλοι μου οι φόβοι, πως θα αναγνώριζα τον εαυτό μου; Να τους πιάσω δεν μπορούσα, αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου να προσέχω τους υπόλοιπους φόβους. Αν νόμιζαν ότι θα τους άφηνα να κάνουν ότι θέλουν, ήταν μακριά νυχτωμένοι. Τα συμπλέγματα μου τουλάχιστον, μου ήταν πιστά, δεν επρόκειτο να με εγκαταλείψουν τόσο σύντομα! Ούτε οι ελλείψεις κινδύνευαν να καλυφθούν τόσο γρήγορα, είχα το νου μου. Παρ’όλα αυτά, η ανησυχία μου μετατράπηκε σε αγωνία, τη μέρα που διαπίστωσα πως η Έλλειψη-Αυτοπεποίθησης μου ήταν χλωμή. Προσπάθησα αμέσως να την τονώσω, δείχνοντας της, πολύ νηφάλια, όλα μου τα ελαττώματα. Δεν ωφελούσε, το αντίθετο μάλιστα. Μόλις ξεμυτούσε ένα ελάττωμα , εμφανιζόταν κάποια αρετή που αγνοούσα, στην οποία ουδέποτε είχα απευθύνει το λόγο, μια νέα αρετή που πήγαινε να συναντήσει το ελάττωμα. Και εκείνο χλώμιαζε, απομακρυνόταν, συρρικνωνόταν και μετά από λίγο δεν έπιανε παρά ελάχιστο χώρο. Παρ’όλες μου τις προσπάθειες, όσο η Έλλειψη – Αυτοπεποίθησης ξέφτιζε και χανόταν, τόσο δραπέτευαν οι φόβοι.
Έκανε την εμφάνιση της η Έλλειψη – Στοργής, στην αρχή δειλά και ύστερα όλο και πιο έντονα, μέχρι να γίνει αισθητή. Αρχικά την άκουγα μόνο εγώ, κατάφερε όμως να εξαγοράσει το στόμα μου, για να μπορεί να εκφράζεται και να ζητάει έτσι να καλυφθεί.
Απηύθυνα απίστευτα αιτήματα, ορισμένα από τα οποία εισακούστηκαν. Μπροστά σ’αυτή την πανωλεθρία, δεν ήξερα πια ούτε πια ήμουν, ούτε ποιον αγαπούσα, ούτε που πήγαινα! Υπήρξαν στιγμές που δεν έβλεπα πια ούτε τον ήλιο, και τότε χρειαζόταν να τον ψάχνω και είχα την εντύπωση ότι δε θα ξαναέβγαινε ποτέ.
Σιγά σιγά όμως, αντιλήφθηκα ότι μπορούσα να συνεχίζω να προχωρώ, ακόμα και χωρίς τον ήλιο. Είχε αφήσει μέσα μου μερικές από τις αχτίδες του! Είχα όμως ακόμα ανάγκη να ξαναφορτίσω τις μπαταρίες μου, χρειαζόμουν συχνά ακόμα τη διαβεβαίωση ότι δεν ήταν πολύ μακριά μου ο ήλιος. Δεν είχα καταλάβει πως μπορούσα κι εγώ να γίνω ήλιος, να ακτινοβολήσω κι εγώ κάποια μέρα! Μου πήρε χρόνο. Είχα ανάγκη να μου δείξει ο ήλιος το Δρόμο, με πολλή υπομονή, με πολλή απαλότητα, για να μπορέσω επιτέλους να ζω από μόνη μου.
Για να τολμήσω να φύγω πιο μακριά, αλλά και για να δεχθώ να τον αφήσω να φωτίσει και άλλους ανθρώπους. Ώ! Αυτό δε σημαίνει ότι δεν επιθυμώ πια τη παρουσία του, αλλά απλώς ότι τον ακολουθούσα από ανάγκη. Σήμερα, μπορώ να απομακρυνθώ από αυτόν, από Αγάπη. Ο ήλιος με βοήθησε να καταλάβω ότι δεν είναι δυνατόν να αγαπάς χωρίς κάποια προσωπική αυτονομία. Σήμερα στη ζωή μου ξέρω ότι να αγαπάς, σημαίνει να είσαι ευτυχισμένος που ο άλλος μπορεί να είναι ευτυχισμένος χωρίς εσένα!